Style uczenia się - kinestetycy

Osoby preferujące ten styl nauki mają chyba w szkole najtrudniej, gdyż rzadko która szkoła (i rzadko który nauczyciel) jest do nich dostosowana. Kinestetyk musi być stale w ruchu, a tego nauczyciele raczej nie lubią na swoich lekcjach, a i samo nauczanie nie jest przyjazne kinestetykowi, który musi wszystkiego dotknąć i doświadczyć.

Na szczęście, takie osoby stanowią zdecydowaną mniejszość wśród uczniów, czasem jednak ten typ jest przemieszany z innym - na przykład ze wzrokowcem.

Czy jestem kinestetykiem?

• pamiętam to, co zrobiłem, a nie to, co zobaczyłem czy usłyszałem,
• żeby utrzymać uwagę, muszę często zmieniać pozycję ciała i się poruszać,
• łatwiej mi się myśli, gdy jestem w ruchu,
• często bawię się, manipuluję jakimś drobnym przedmiotem,
• podczas rozmowy żywo gestykuluję,
• nie przepadam za czytaniem - wiercę się wtedy i poruszam,
• czasem mam problemy z ortografią - muszę napisać słowo, aby upewnić się co do jego poprawnej pisowni,
• jestem impulsywny i ruchliwy - często zdarza mi się podskoczyć z zadowolenia, ale gdy wpadam w złość, potrafię tupać, rzucać przedmiotami i wymachiwać rękami,
• lubię się przytulać,
• jestem kiepskim słuchaczem,
• raczej dbam o swój wygląd, szybko jednak przestaję wyglądać schludnie - to sprawka mojej żywej natury ;-)
• w rozmowie często używam wyrażeń: nie bądź taki miękki, trzeba nim potrząsnąć, szorstko się z nim obeszli, to jest ciężkie do zrozumienia, gładko poszło, to mi leży na wątrobie, ciepłe słowa, itp.

Jak uczy się kinestetyk?

Kinestetycy uczą się najskuteczniej poprzez wykonywanie czynności. Najlepiej chłoną wiedzę przez doświadczenie, przykład i ćwiczenia. Odnoszą największe korzyści z różnego rodzaju demonstracji (ale takich, w których mogą sami uczestniczyć), filmów wideo odnoszących się do świata rzeczywistego, studiów przypadku, itp. Wolą też pracować w terenie, poza salą zajęć.

Kinestetycy są urodzonymi odkrywcami; realizują się przez robienie, a nie przez myślenie o zadaniu przed jego rozpoczęciem. Muszą być fizycznie zaangażowani w ćwiczenie.

Podczas nauki kinestetycy mogą chodzić dookoła, czytając książkę lub notatki. Powinni uczyć się raczej krótkimi etapami, często stosując przerwy na “rozruszanie się”. Robiąc notatki, powinni zapisywać kluczowe słowa, rysować obrazki i robić wykresy powiązane z informacją werbalną. Na lekcji powinni siadać blisko początku sali.

W jaki sposób pomóc dziecku, które jest kinestetykiem?

• Zaproponuj mu, aby zanim zasiądzie do odrabiania lekcji, odprężył się spacerując lub słuchając muzyki.
• Zwróć uwagę, aby powtarzał materiał w sposób aktywny, używał pomocy naukowych, rysował, pisał itp.
• Zaproponuj, aby czytał na głos, wodząc palcem po tekście.
• Zaproponuj mu, aby odgrywał scenki angażując ręce i całe ciało.
• Zachęcaj do opowiadania przeczytanych historii. Zadawaj pytania.
• Powtórkę materiału ułatwi mu pisanie i rozwiązywanie zadań na ściennej tablicy. Wówczas przy pracy umysłu może być w ruchu.
• Pozwól mu na stworzenie własnego miejsca pracy, w którym będzie miał możliwość wygodnie siedzieć i poruszać się.

A Ty? Jaki styl nauki preferujesz?