Opowiadanie historii (część 2)

W poprzednim wpisie poznaliśmy kilka istotnych zwrotów, którymi możemy zacząć opowiadanie jakiejś historii (a zauważyłam, że uczniom często właśnie początek sprawia pewną trudność). Tym razem poznacie pewne wyrażenia, których jak się okazuje zawsze Wam brakuje przy opowiadaniu jakichś zdarzeń.

A oto one: 

suddenly - nagle

unfortunately - niestety

fortunately / luckily - na szczęście

I realized that... - uświadomiłam sobie, że... 

I found out that... - odkryłam / dowiedziałam się, że...

it turned out that... - okazało się, że... (wyjątkowo przydatny zwrot!)

to my surprise, ...  - ku mojemu zdziwieniu, ...

as time went by, ... - wraz z upływem czasu, ...

anyway, ... - tak czy inaczej, ... (gdy np. za bardzo zboczyliśmy z tematu ;-)

Can you believe it? - Możesz w to uwierzyć? (czyż nie pytamy tak po polsku, opowiadając coś, co nas specjalnie poruszyło?)

finally / at last - w końcu

Takich wyrażeń jest znacznie więcej, osobną ich grupę stanowią zwroty, za pomocą których skomentujemy wydarzenia lub powiemy, jakie wzbudziły w nas emocje - ale o tym będzie w kolejnym wpisie. Teraz natomiast poznacie kilka przydatnych czasowników, wraz z najczęstszymi przykładami ich użycia właśnie w historiach!

Podstawowym czasownikiem jest oczywiście go, które oznacza iść lub jechać, a że z reguły opowiadamy coś, co wydarzyło się w przeszłości, powinniśmy zastosować jego formę czasu przeszłego, czyli went, np.

I went into the shop. - Wszedłem do sklepu. 

He went out of his car. - On wysiadł z samochodu. 

So we went to the police station. - Więc pojechaliśmy na komisariat. 

Bardzo często używamy też czasownika see (widzieć), który w czasie przeszłym ma formę saw, np.

We saw a lot of people. - Zobaczyliśmy dużo ludzi. 

And then I saw him. - I wtedy go zobaczyłam. 

She saw everything. - Wszystko widziała.

Kolejnym takim przydatnym czasownikiem jest think, czyli myśleć, a jego czas przeszły to thought. A oto przykłady:

And then I thought 'now or never'. - I wtedy pomyślałam 'teraz albo nigdy'.
I thought he was crazy! - Myślałam, że jest szalony!
I thought I was going to die! - Myślałam, że umrę!

Warto też wspomnieć o czasowniku say (czas przeszły to said), który oznacza mówić, powiedzieć, np. w takich zdaniach:

I said 'go away!' - Powiedziałam 'idź sobie!'
And then she said 'oh no!' - I wtedy powiedziała 'o nie!'

Często używanym w opowieściach czasownikiem jest też give, czyli dać (w czasie przeszłym gave), np. 

I gave him my phone number. - Dałam mu swój nr telefonu. 
She gave him everything. - Dała mu wszystko. 

Kolejnym wartym uwagi czasownikiem jest come, który zasadniczo oznacza przyjść, a jego czas przeszły to came. A oto parę przykładów:

I finally came to work. - W końcu przyszłam do pracy.
He came up to me. - Podszedł do mnie. 
Finally we came back. - W końcu wróciliśmy.

Ostatnim czasownikiem w tym poście jest have (mieć), a w czasie przeszłym had, np. 

I had an idea. - Wpadłam na pewien pomysł.
I had an impression that... - Miałam wrażenie, że...

Kolejne czasowniki przydatne do opowiadania historii po angielsku poznacie w następnym poście, a póki co nasz początek opowieści mógłby wyglądać np. tak:

You won't believe what happened to me the other day! It was morning. I was waiting at a bus stop. It was really hot, the sun was shining. People were driving to work, and kids were going to school. I was in a bad mood because I didn't sleep well last night. 
Suddenly I saw my old friend from school. I came up to him and said hello.

Ciąg dalszy oczywiście nastąpi... ;-)